چهل حدیث در مراسم ختم

۵- وَالدّوابُّ وَالطّیرُ وَ کلُّ شَیءٍ… فَیَبلُغُ مِن عَدلِ اللهِ یؤمَئِذٍ أَنْ یأخُذَ لِلجَمّاءِ مِنَ القَرناءِ.

روز قیامت خداوند همه آفریده‌ها را محشور می‌کند: چهارپایان، جنبندگان، پرندگان و همه‌چیز… عدالت خدا در آن روز آن‌چنان است که داد حیوان بی‌شاخ را از حیوان شاخدار که آن را شاخ زده می‌گیرد.

۶- اَوّلُ ما یُوضَعُ فی ‌المیزانِ اَلخُلقُ الحَسَنُ.

اول چیزی که روز قیامت در ترازوی اعمال گذاشته می‌شود اخلاق نیکو است.

۷- اَوَّلُ ما یَحکُمُ اللهُ تعالی فیه یَومَ القِیامَهِ اَلدِّماءُ!

نخستین اموری که در روز قیامت خداوند متعال درباره آن قضاوت می‌کند خون‌های به ناحق ریخته شده است!

۸- ثلاثهُ مَواطِنَ لایذکُرُ (فیها) اَحَدٌ اَحَداً! عِندَالمیزانِ وَ عِندَالصِّراطِ و عِندَ الصُّحُفِ.

سه جایگاه (هولناک) است که هیچ‌کس به هیچ‌کس نیست! پای سنجش و میزان، در نزد پل صراط، و هنگام دریافت نامه اعمال.

۹- الصراطُ أَدَقُّ مِنَ الشَّعِروَ أَحَدُّ مِنَ السَّیفِ وَ أَظْلَمُ مِنَ اللَّیلِ!

پل «صراط» از مو باریک‌تر از شمشیر برنده‌تر و از شب تار ظلمانی‌تر است!

۱۰- انَّ الله تَعالی یَقولُ: أَعْدَدْتُ لِعبادِیَ الصّالحین مالاعینٌ رَأتْ وَلا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لاخَطَرَ عَلی قَلبِ بَشرٍ!

خداوند متعال می‌فرماید: برای بندگان صالح و شایسته خود جایی در بهشت آماده کردم که نه چشمی آن را دید و نه گوشی شنید و نه بر قلب بشری خطور کرد.

۱۱- ما مِنْ مَخلوقٍ یَومَ القیامَهِ اِلاّ وَیندَمُ وَ لکِن لایَنفَعُهُ النَّدامَهُ!

هیچ آفریده‌ای نیست جز اینکه روز قیامت اظهار ندامت و پشیمانی خواهد کرد. جایی که دیگر پشیمانی اثر ندارد!

۱۲- کُلُّکُم یُکَلِّمُ رَبَّهُ یَومَ القیامَهِ لَیسَ بَینَهُ و بَینَهُ تَرجُمانُ.

همه شما در روز قیامت با پروردگار خود مستقیماً سخن می‌گوئید و میان خود و خدا واسطه و میانجی نخواهد بود.

۱۳- اِنّ الأَرضَ لَتُخِبرُ یَومَ القیامَهِ لِکُلِّ ما عُمِلَ علی ظَهرِها.

زمین در روز قیامت هر عملی را که بر روی آن واقع شده گزارش خواهد داد.

۱۴- شَرُّ النّاسِ مَن باعَ آخِرَتَهُ بِدُنیاهُ وَ شرٌّ مِن ذلِکَ مَن باعَ آخِرَتَهُ بِدُنیا غَیرهِ!

بدترین مردم آن کسی است که آخرت خود را به دنیای خود بفروشد و بدتر از او آن کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگری بفروشد!

۱۵- القبرُ أَوّلُ مَنزلٍ مِن مَنازلِ الآخرهِ.
قبر آدمی اولین منزل از منازل آخرتی او است.

۱۶- مَن تَرقَّبَ المَوتَ تَرَکَ اللّذّات.
کسی که همواره به یاد مرگ باشد از هوی و هوس‌ها چشم‌پوشی می‌کند.

۱۷- مُعترکُ المَنایا مابینَ السِّتِّینَ الی السَّبعین.
بیشترین مرگ و میرها، بین شصت تا هفتاد سالگی است.

۱۸- شَیئانِ یَکرهُهُما اِبنُ آدَم: یَکَرَهُ المَوتَ وَ المَوتُ راحهٌ لِلمؤُمِنِ مِنَ الفِتنهِ وَ یَکَرَهُ قِلّهَ المالِ وَ قِلَّهُ المالِ اَقلُّ لِلحساب.
دو چیز است که آدمیزاد از آن متأثر و ناخوشایند است:‌ یکی مرگ، در حالی که مرگ برای مؤمن راحتی از بلاها و گرفتاری‌ها است و دیگر کمی مال و نقدینه، در حالی که مال کمتر، حسابش کمتر است.

۱۹- اگر به نیت پدر و مادری که از دنیا رفته‌­اند به فقیر مریض کمک شود، خداوند هفتاد هزار برابر آن را به ایشان بر می‌­گرداند. لذا هم برای میت و هم برای فرد خیرات دهنده آثار گرانبهایی دارد.

۲۰- ثواب اعمال خیر، برای کسی که آن را برای مردگان انجام می دهد، برای او و برای آن مرده ، هر دو نوشته می‌شود.

۲۱- ارواح مؤمنان هر جمعه به آسمان دنیا می‌آیند و روبروی خانه‌ها می‌ایستند و هر یک با آوای حزین در حالی که می‌گرید می‌گوید ای کسان من ای فرزندانم، پدرم، مادرم، نزدیکانم به ما عطوفت کنید.

۲۲- هیچ گاه مال انسان با صدقه کم نخواهد شد، پس بدهید و نترسید.

۲۳- فانّ احدکم اذا مات فقد قامت قیامته یرى ما له من خیر و شر

هرگاه یکى از شما بمیرد، قیامتش برپا مى شود و خوبى‏ و بدى‏‌هاى خود را مى ‏بیند.

۲۴- یَموتُ الرَّجُلُ عَلى ما عاشَ عَلَیهِ ، و یُحشَرُ عَلى ما ماتَ عَلَیهِ .
آدمى آن گونه که زندگى کرده است، مى میرد و بر همان حالى که مرده است، برانگیخته مى شود.

۲۵- کُلُّ مَن وَرَدَ القِیامَهَ عَطشانٌ
در روز قیامت، همگان تشنه وارد مى شوند.

۲۶- شِعارُ النّاسِ یَومَ القِیامَهِ فی ظُلمَهِ یَومِ القِیامَهِ : لا إلهَ إلاّ اللّه ُ .
در تاریکى روز قیامت، شعار مردم «لا إله إلاَّ اللّه » است.

۲۷- مَن مَقَتَ نَفسَهُ دُونَ مَقتِ النّاسِ آمَنَهُ اللّه ُ مِن فَزَعِ یَومِ القِیامَهِ.

هر کس به جاى دشمنى با مردم، با نفْس خود دشمنى ورزد، خداوند او را از هراس روز قیامت ایمن دارد.

۲۸- الهَمّازونَ ، و اللَّمّازونَ ، و المَشّاؤونَ بِالنَّمیمَهِ الباغونَ لِلبَراءِ العَنَتَ ، یَحشُرُهُمُ اللّه ُ فی وُجوهِ الکِلابِ.
بدگویان و عیبجویان و سخن چینان و کسانى که افراد بى گناه را بد نام مى کنند، خداوند آنها را به صورت سگ محشور مى کند.

۲۹- مَن لَم یُؤمِن بِحَوضی فَلا أورَدَهُ اللّه ُ حَوضی .
هر کس به حوضِ من ایمان نداشته باشد، خداوند او را بر حوضم وارد نکند.

۳۰- أنتُم طُرَداءُ المَوتِ، إن أقَمتُم لَهُ أخَذَکُم، وإن فَرَرتُم مِنهُ أدرَکَکُم، وهُو ألزَمُ لَکُم مِن ظِلِّکُم، المَوتُ مَعقودٌ بنَواصیکُم.

شما فراریان (و تعقیب شدگان) مرگ هستید. اگر برایش بایستید، شما را می‌گیرد و اگر هم از آن بگریزید، به شما می‌رسد. او از سایه شما به شما پیوسته‌تر است. مرگ به ناصیه‌های شما گره خورده است.

۳۱- أتى النَّبیَّ صلی الله علیه و آله رَجُلٌ فقالَ: مالیَ لا اُحِبُّ المَوتَ؟ فقالَ لهُ: ألکَ مالٌ؟ قالَ: نَعَم. قالَ: فقَدَّمتَهُ؟ قالَ: لا، قالَ: فمِن ثَمّ لا تُحِبُّ المَوتَ.

مردى خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله رسید و پرسید: علّت ناخوش داشتن مرگ چیست؟ حضرت فرمود: آیا ثروتى دارى؟ عرض کرد: آرى. فرمود: آیا آن را [براى آخرتت] پیش فرستاده‌ای؟ عرض کرد: خیر. فرمود: از این جاست که مرگ را دوست ندارى.

۳۲- هرگاه روشنایى به سینه در آید، سینه فراخ گردد. عرض شد : آیا براى شناسایى این امر نشانه اى هست؟ فرمود : آرى، دورى گزیدن از سراى فریب و روى آوردن به سراى جاودانى و آماده شدن براى مرگ پیش از فرا رسیدن آن.

۳۳- بار سفر بربندید، که در بردن شما شتاب مى شود؛ و براى مرگ آماده شوید، که بر شما سایه افکنده است.

۳۴- چیزى که نمى دانى چه وقت غافلگیرت مى کند، سزاست که پیش از آنکه تو را فرا گیرد، خویشتن را برایش آماده سازى.

۳۵- دعوت مرگ را به گوش هاى [جانِ] خود بنیوشانید، پیش از آنکه فرا خوانده شوید.

۳۶- وقتى از هجوم مرگ ایمنى نیست، آماده نشدن براى آن از ناتوانى است.

۳۷- کسى که خود را براى مرگ آماده نسازد و فرصت ها را غنیمت نشمرد، از هجوم اجل غافل است. بار سفر بربندید، که براى بردن شما شتاب است، براى مرگ آماده شوید، که بر شما سایه افکنده است.

۳۸-مرگ، تو را شتابان تعقیب مى کند، پس، غافل مباش.

۳۹- وارد شونده اى که با خود رستگارى یا بدبختى مى آورد، سزاوار بهترین آمادگى است.

۴۰- در شگفتم از کسى که مى بیند هر روز از جان و عمر او کاسته مى شود و با این حال براى مرگ آماده نمى شود؟!